بررسی اثر داروی لوزارتان بر اختلالات حافظه فضایی متعاقب ایسکمی/رپرفیوژن فراگیر در موش صحرایی نر ویستار

سابقه و هدف: سکته مغزی مهم­ترین دلیل ایسکمی مغزی است و رپرفیوژن متعاقب آن منجر به مرگ برنامه­ریزی شده سلولی می­شود. آسیب به هیپوکامپ موجب اختلال عمده ای در اجرای آزمون های حافظه فعال می­شود؛ لذا در این مطالعه به بررسی اثر لوزارتان (آنتاگونیست  آنژیوتانسین II) بر اختلالات حافظه فضایی ناشی از ایسکمی/ ریپرفیوژن فراگیر گذرا در موش صحرایی پرداختیم. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، حیوانات به  4 گروه 8 تایی  کنترل ، ایسکمی ، آزمایشی و حامل تقسیم شدند. به حیوانات گروه آزمایشی، 20 دقیقه قبل از ایسکمی، لوزارتان با دوز mg/kg 5 تزریق شد. ایسکمی با روش انسداد شریان­های کاروتید القا و سپس ریپرفیوژن صورت گرفت. رت­ها یک هفته  بعد با ماز آبی موریس مورد آزمایش قرار گرفتند و تغییرات بافتی سلول­های هرمی CA1 هیپوکامپ با رنگ آمیزی نیسل و تانل مورد بررسی قرار گرفتند. یافته­ها: نتایج به دست آمد از ماز آبی موریس، اختلاف آماری معنی­داری را  بین دو گروه کنترل و ایسمی نشان داد، در  صورتی که  این اختلاف بین دو گروه ایسکمی و دارویی معنی­دار نبود.  همچنین  تفاوت معنی­داری در  تعداد نورون­های هرمی سالم و سلول­های آپوپتوتیک ناحیه CA1هیپوکامپ میان گروه­های کنترل و آزمایشی در مقایسه با گروه­های حامل و ایسکمی دیده شد. نتیجه­گیری: داروی لوزارتان با دوز mg/kg ۵ باعث بهبود سلول های هرمی ناحیه CA1 هیپوکامپ و تغییرات بافتی هیپو کامپ ناشی از ایسکمی/ریپرفیوژن مغزی گذرا می­شود و می تواند از القای آپوپتوز جلوگیری کند، ولی با این دوز قادر به کاهش  اختلالات رفتاری ناشی از ایسکمی مغزی نیست. واژگان کلیدی: ایسکمی مغزی ، لوزارتان ،حافظه فضایی ، نوروپروتکتیو